Β’ Τιμοθέου
Κεφάλαιο β’ [2]  //  Εδάφια 3-10

3Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού.
4Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, διά να αρέση εις τον στρατολογήσαντα.
5Εάν δε και αγωνίζηταί τις, δεν στεφανούται, εάν νομίμως δεν αγωνισθή.
6Ο κοπιάζων γεωργός πρέπει πρώτος να μεταλαμβάνη από των καρπών.
7Εννόει εκείνα τα οποία λέγω· είθε δε να σοι δώση ο Κύριος σύνεσιν εις πάντα.
8Ενθυμού τον εκ σπέρματος Δαβίδ Ιησούν Χριστόν, τον αναστάντα εκ νεκρών, κατά το ευαγγέλιόν μου.
9Διά το οποίον κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος· αλλ’ ο λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται. 
10Διά τούτο πάντα υπομένω διά τους εκλεκτούς, διά να απολαύσωσι και αυτοί την σωτηρίαν την εν Χριστώ Ιησού μετά δόξης αιωνίου.