Ψαλμοί
Κεφάλαιο οζ’ [77]  //  Εδάφια 1-20

1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, διὰ Ἰεδουθούν. Ψαλμὸς τοῦ Ἀσάφ.] Ἡ φωνή μου εἶναι πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ἐβόησα· ἡ φωνή μου εἶναι πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ἔδωκεν εἰς ἐμὲ ἀκρόασιν.
2Ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώς μου ἐξεζήτησα τὸν Κύριον· ἐξέτεινον τὴν νύκτα τὰς χεῖράς μου καὶ δὲν ἔπαυον· ἡ ψυχή μου δὲν ἤθελε νὰ παρηγορηθῇ.
3Ἐνεθυμήθην τὸν Θεὸν καὶ ἐταράχθην· διελογίσθην, καὶ λιγοψύχησε τὸ πνεῦμά μου.
Διάψαλμα.
4Ἐκράτησας τοὺς ὀφθαλμοὺς μου ἐν ἀγρυπνίᾳ· ἐταράχθην καὶ δὲν ἠδυνάμην νὰ λαλήσω.
5Διελογίσθην τὰς ἀρχαίας ἡμέρας, τὰ ἔτη τῶν αἰώνων.
6Ἀνακαλῶ εἰς μνήμην τὴν ᾠδήν μου· τὴν νύκτα διαλογίζομαι μετὰ τῆς καρδίας μου, καὶ τὸ πνεῦμά μου διερευνᾷ·
7μήποτε ὁ Κύριος μὲ ἀποβάλῃ αἰωνίως, καὶ δὲν θέλει εἶσθαι εὐμενής πλέον;
8ἤ ἐξέλιπε διαπαντὸς τὸ ἔλεος αὐτοῦ; ἔπαυσεν ὁ λόγος αὐτοῦ εἰς γενεάν καὶ γενεάν;
9Μήποτε ἐλησμόνησε νὰ ἐλεῇ ὁ Θεὸς; μήποτε ἐν τῇ ὀργῇ αὑτοῦ θέλει κλείσει τοὺς οἰκτιρμοὺς αὑτοῦ;
Διάψαλμα.
10Τότε εἶπα, Ἀδυναμία μου εἶναι τοῦτο· ἀλλοιοῦται ἡ δεξιὰ τοῦ Ὑψίστου;
11Θέλω μνημονεύει τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου· ναί, θέλω μνημονεύει τὰ ἀπ᾿ ἀρχῆς θαυμάσιά σου·
12καὶ θέλω μελετᾷ εἰς πάντα τὰ ἔργα σου, καὶ περὶ τῶν πράξεών σου θέλω διαλογίζεσθαι.
13Θεέ, ἐν τῷ ἁγιαστηρίῳ εἶναι ἡ ὁδὸς σου· τίς Θεὸς μέγας, ὡς ὁ Θεὸς;
14Σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια· ἐφανέρωσας μεταξὺ τῶν λαῶν τὴν δύναμίν σου.
15Ἐλύτρωσας διὰ τοῦ βραχίονός σου τὸν λαὸν σου, τοὺς υἱοὺς Ἰακώβ καὶ Ἰωσήφ.
Διάψαλμα.
16Τὰ ὕδατα σὲ εἶδον, Θεέ, τὰ ὕδατα σὲ εἶδον καὶ ἐφοβήθησαν· ἐταράχθησαν καὶ αἱ ἄβυσσοι.
17Πλημμύραν ὑδάτων ἔχυσαν αἱ νεφέλαι· φωνήν ἔδωκαν οἱ οὐρανοί· καὶ τὰ βέλη σου διεπέταξαν.
18Ἡ φωνή τῆς βροντῆς σου ἦτο ἐν τῷ οὐρανίῳ τροχῷ· ἐφώτισαν αἱ ἀστραπαὶ τὴν οἰκουμένην· ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἔγεινεν ἡ γῆ.
19Διὰ τῆς θαλάσσης εἶναι ἡ ὁδὸς σου καὶ αἱ τρίβοι σου ἐν ὕδασι πολλοῖς, καὶ τὰ ἴχνη σου δὲν γνωρίζονται.
20Ὡδήγησας ὡς πρόβατα τὸν λαὸν σου διὰ χειρὸς Μωϋσέως καὶ Ἀαρών.

Κατά Ματθαίον
Κεφάλαιο ιδ’ [14]  //  Εδάφια 24-33

24Τὸ δὲ πλοῖον ἦτο ἤδη ἐν τῷ μέσῳ τῆς θαλάσσης, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· διότι ἦτο ἐναντίος ὁ ἄνεμος.25Ἐν δὲ τῇ τετάρτῃ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ὑπῆγε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, περιπατῶν ἐπὶ τὴν θάλασσαν.26Καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα, ἐταράχθησαν, λέγοντες ὅτι φάντασμα εἶναι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.27Εὐθὺς δὲ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Θαρσεῖτε, ἐγὼ εἶμαι· μή φοβεῖσθε.28Ἀποκριθεὶς δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ἐὰν ἦσαι σύ, πρόσταξόν με νὰ ἔλθω πρὸς σὲ ἐπὶ τὰ ὕδατα.29Ὁ δὲ εἶπεν, Ἐλθέ. Καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα, διὰ νὰ ἔλθῃ πρὸς τὸν Ἰησοῦν.30Βλέπων ὅμως τὸν ἄνεμον δυνατὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρχίσας νὰ καταποντίζηται, ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με.31Καὶ εὐθὺς ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπίασεν αὐτὸν καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;32Καὶ ἀφοῦ εἰσῆλθον εἰς τὸ πλοῖον, ἔπαυσεν ὁ ἄνεμος·33οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτόν, λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς εἶσαι.