Κατά Μάρκον
Κεφάλαιο δ’ [4] // Εδάφια 21-41
21Καὶ ἔλεγε πρὸς αὐτούς· Μήπως ὁ λύχνος ἔρχεται διὰ νὰ τεθῇ ὑπὸ τὸν μόδιον ἤ ὑπὸ τὴν κλίνην; οὐχὶ διὰ νὰ τεθῇ ἐπὶ τὸν λυχνοστάτην;22διότι δὲν εἶναί τι κρυπτόν, τὸ ὁποῖον δὲν θέλει φανερωθῆ, οὐδ᾿ ἔγεινέ τι ἀπόκρυφον, τὸ ὁποῖον δὲν θέλει ἐλθεῖ εἰς τὸ φανερόν.23Ὅστις ἔχει ὦτα διὰ νὰ ἀκούῃ, ἄς ἀκούῃ.24Καὶ ἔλεγε πρὸς αὐτούς· Προσέχετε τί ἀκούετε. Μὲ ὁποῖον μέτρον μετρεῖτε, θέλει μετρηθῆ εἰς ἐσᾶς, καὶ θέλει γείνει προσθήκη εἰς ἐσᾶς τοὺς ἀκούοντας.25Διότι ὅστις ἔχει, θέλει δοθῆ εἰς αὐτόν· καὶ ὅστις δὲν ἔχει, καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔχει θέλει ἀφαιρεθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ.
26Καὶ ἔλεγεν· Οὕτως εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὡς ἐὰν ἄνθρωπος ῥίψῃ τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς,27καὶ κοιμᾶται καὶ σηκόνηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστάνῃ καὶ αὐξάνῃ καθὼς αὐτὸς δὲν ἐξεύρει.28Διότι ἀφ᾿ ἑαυτῆς ἡ γῆ καρποφορεῖ, πρῶτον χόρτον, ἔπειτα ἀστάχυον, ἔπειτα πλήρη σῖτον ἐν τῷ ἀσταχύῳ.29Ὅταν δὲ ὠριμάσῃ ὁ καρπός, εὐθὺς ἀποστέλλει τὸ δρέπανον, διότι ἦλθεν ὁ θερισμός.
30Ἔτι ἔλεγε· Μὲ τί νὰ ὁμοιώσωμεν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ; ἤ μὲ ποίαν παραβολήν νὰ παραβάλωμεν αὐτήν;31Εἶναι ὁμοία μὲ κόκκον σινάπεως, ὅστις, ὅταν σπαρῇ ἐπὶ τῆς γῆς, εἶναι μικρότερος πάντων τῶν σπερμάτων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς·32ἀφοῦ δὲ σπαρῇ, ἀναβαίνει καὶ γίνεται μεγαλήτερος πάντων τῶν λαχάνων καὶ κάμνει κλάδους μεγάλους, ὥστε ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ δύνανται τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ νὰ κατασκηνῶσι.
33Καὶ διὰ τοιούτων πολλῶν παραβολῶν ἐλάλει πρὸς αὐτοὺς τὸν λόγον, καθὼς ἠδύναντο νὰ ἀκούωσι,34χωρὶς δὲ παραβολῆς δὲν ἐλάλει πρὸς αὐτούς· κατ ἰδίαν ὅμως ἐξήγει πάντα εἰς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ.
35Καὶ λέγει πρὸς αὐτοὺς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὅτε ἔγεινεν ἑσπέρα· Ἄς διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν.36Καὶ ἀφήσαντες τὸν ὄχλον, παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡς ἦτο ἐν τῷ πλοίῳ καὶ ἄλλα δὲ πλοιάρια ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ.37Καὶ γίνεται μέγας ἀνεμοστρόβιλος καὶ τὰ κύματα εἰσέβαλλον εἰς τὸ πλοῖον, ὥστε αὐτὸ ἤδη ἐγεμίζετο.38Καὶ αὐτὸς ἦτο ἐπὶ τῆς πρύμνης κοιμώμενος ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιον· καὶ ἐξυπνοῦσιν αὐτὸν καὶ λέγουσι πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, δὲν σὲ μέλει ὅτι χανόμεθα;39Καὶ σηκωθεὶς ἐπετίμησε τὸν ἄνεμον καὶ εἶπε πρὸς τὴν θάλασσαν· Σιώπα, ἡσύχασον. Καὶ ἔπαυσεν ὁ ἄνεμος, καὶ ἔγεινε γαλήνη μεγάλη.40Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Διὰ τί εἶσθε οὕτω δειλοί; πῶς δὲν ἔχετε πίστιν;41Καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν καὶ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους· Τίς λοιπὸν εἶναι οὗτος, ὅτι καὶ ὁ ἄνεμος καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούουσιν εἰς αὐτόν;