Β’ Βασιλέων
Κεφάλαιο δ’ [4] // Εδάφια 1-37
Γυνή δὲ τις ἐκ τῶν γυναικῶν τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν ἐβόα πρὸς τὸν Ἐλισσαιέ, λέγουσα, Ὁ δοῦλός σου ὁ ἀνήρ μου ἀπέθανε· καὶ σὺ ἐξεύρεις ὅτι ὁ δοῦλός σου ἐφοβεῖτο τὸν Κύριον· καὶ ὁ δανειστής ἦλθε νὰ λάβῃ τοὺς δύο υἱοὺς μου εἰς ἑαυτὸν διὰ δούλους.
2Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ Ἐλισσαιέ, Τί νὰ σοὶ κάμω; φανέρωσόν μοι τί ἔχεις ἐν τῷ οἴκῳ σου; Ἡ δὲ εἶπεν, Ἡ δούλη σου δὲν ἔχει οὐδὲν ἐν τῷ οἴκῳ, εἰμή ἕν ἀγγεῖον ἐλαίου.3Καὶ εἶπεν, Ὕπαγε, δανείσθητι ἔξωθεν ἀγγεῖα παρὰ πάντων τῶν γειτόνων σου, ἀγγεῖα κενά· δανείσθητι οὐχὶ ὀλίγα·4εἴσελθε ἔπειτα καὶ κλεῖσον τὴν θύραν ὄπισθέν σου καὶ ὄπισθεν τῶν υἱῶν σου, καὶ χύσον ἐκ τοῦ ἐλαίου εἰς πάντα τὰ σκεύη ἐκεῖνα, καὶ τὰ γεμιζόμενα θὲς κατὰ μέρος.
5Ἀνεχώρησε λοιπὸν ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ἔκλεισε θύραν ὄπισθεν αὑτῆς καὶ ὄπισθεν τῶν υἱῶν αὑτῆς· καὶ ἐκεῖνοι μὲν ἐπλησίαζον εἰς αὐτήν τὰ ἀγγεῖα, αὐτή δὲ ἐνέχεε.6Καὶ ἀφοῦ ἐγέμισαν τὰ ἀγγεῖα, εἶπε πρὸς τὸν υἱὸν αὑτῆς, Φέρε μοι καὶ ἄλλο ἀγγεῖον. Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτήν, Δὲν εἶναι ἄλλο ἀγγεῖον. Καὶ ἐστάθη τὸ ἔλαιον.
7Τότε ἦλθε καὶ ἀπήγγειλε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐκεῖνος εἶπεν, Ὕπαγε, πώλησον τὸ ἔλαιον καὶ πλήρωσον τὸ χρέος σου καὶ ζῆσον μὲ τὸ ὑπόλοιπον, σὺ καὶ τὰ τέκνα σου.
8Καὶ ἐν ἡμέρᾳ τινὶ διέβαινεν ὁ Ἐλισσαιὲ εἰς Σουνάμ, ὅπου ἦτο γυνή τις μεγάλη, καὶ αὐτή ἐκράτησεν αὐτὸν διὰ νὰ φάγῃ ἄρτον. Καὶ ὁσάκις διέβαινεν, ἔστρεφεν ἐκεῖ διὰ νὰ φάγῃ ἄρτον.9Καὶ εἶπεν ἡ γυνή πρὸς τὸν ἄνδρα αὑτῆς, Ἰδοὺ τώρα, γνωρίζω ὅτι εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ οὗτος, ὅστις πάντοτε διαβαίνει πρὸς ἡμᾶς·10ἄς κάμωμεν, παρακαλῶ, μικρὸν ὑπερῷον ἐπὶ τοῦ τοίχου· καὶ ἄς βάλωμεν ἐκεῖ δι᾿ αὐτὸν κλίνην καὶ τράπεζαν καὶ καθέδραν καὶ λύχνον, διὰ νὰ στρέφῃ ἐκεῖ, ὅταν ἔρχηται πρὸς ἡμᾶς.
11Καὶ ἐν ἡμέρᾳ τινὶ ἦλθεν ἐκεῖ καὶ ἔστρεψεν εἰς τὸ ὑπερῷον καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ.12Καὶ εἶπε πρὸς Γιεζεὶ τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ, Κάλεσον τὴν Σουναμίτιν ταύτην. Καὶ ὅτε ἐκάλεσεν αὐτήν, ἐστάθη ἔμπροσθεν αὐτοῦ.13Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Εἰπὲ τώρα πρὸς αὐτήν, Ἰδού, σὺ ἔλαβες πάσας ταύτας τὰς φροντίδας ὑπὲρ ἡμῶν· τί νὰ κάμω πρὸς σέ; ἔχεις τί νὰ εἴπῃς πρὸς τὸν βασιλέα ἤ πρὸς τὸν ἀρχιστράτηγον; Ἡ δὲ ἀπεκρίθη, Ἐγὼ κατοικῶ μεταξὺ τοῦ λαοῦ μου.
14Καὶ εἶπε, Τί λοιπὸν νὰ κάμω δι᾿ αὐτήν; Καὶ ὁ Γιεζεὶ ἀπεκρίθη, Ἀληθῶς, αὐτή δὲν ἔχει τέκνον, καὶ ὁ ἀνήρ αὐτῆς εἶναι γέρων.15Καὶ εἶπε, Κάλεσον αὐτήν. Καὶ ὅτε ἐκάλεσεν αὐτήν, ἐστάθη εἰς τὴν θύραν.16Καὶ εἶπε, Τὸ ἐρχόμενον ἔτος, κατὰ τοῦτον τὸν καιρόν, θέλεις ἔχει υἱὸν εἰς τὰς ἀγκάλας σου. Ἡ δὲ εἶπε, Μή, κύριέ μου, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, μή ψευσθῇς πρὸς τὴν δούλην σου.
17Καί ἡ γυνή συνέλαβε καὶ ἐγέννησεν υἱὸν τὸ ἐρχόμενον ἔτος, κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ Ἐλισσαιέ.18Καὶ ὅτε ἐμεγάλωσε τὸ παιδίον, ἐξῆλθεν ἡμέραν τινὰ πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ εἰς τοὺς θεριστάς.19Καὶ εἶπε πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ, τὴν κεφαλήν μου, τὴν κεφαλήν μου. Ὁ δὲ εἶπε πρὸς τὸν δοῦλον, Λάβε αὐτὸ πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ.20Καὶ λαβὼν αὐτό, ἔφερεν αὐτὸ πρὸς τὴν μητέρα αὐτοῦ, καὶ ἐκάθησεν ἐπὶ τῶν γονάτων αὐτῆς μέχρι μεσημβρίας καὶ ἀπέθανε.
21Καὶ ἀνέβη καὶ ἐπλαγίασεν αὐτὸ ἐπὶ τῆς κλίνης τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔκλεισε τὴν θύραν ἐπάνωθεν αὐτοῦ καὶ ἐξῆλθε.22Καὶ ἐκάλεσε τὸν ἄνδρα αὑτῆς, λέγουσα, Ἀπόστειλον πρὸς ἐμέ, παρακαλῶ, ἕνα ἐκ τῶν δούλων καὶ μίαν ἐκ τῶν ὄνων, διὰ νὰ τρέξω πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἐπιστρέψω.23Ὁ δὲ εἶπε, Διὰ τί σὺ ὑπάγεις σήμερον πρὸς αὐτόν; δὲν εἶναι νεομηνία οὐδὲ σάββατον. Ἡ δὲ εἶπεν, Εἰρήνη.24Τότε ἔστρωσε τὴν ὄνον καὶ εἶπε πρὸς τὸν δοῦλον αὑτῆς, Σύρε καὶ προχώρει μή παύσῃς εἰς ἐμὲ τὴν πορείαν, ἐκτὸς ἐὰν σὲ προστάξω.
25Καὶ ὑπῆγε καὶ ἦλθε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ὄρος τὸν Κάρμηλον. Καὶ ὡς εἶδεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ αὐτήν μακρόθεν, εἶπε πρὸς τὸν Γιεζεὶ τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ, Ἰδού, ἡ Σουναμίτις ἐκείνη·26τώρα λοιπόν, τρέξον εἰς συνάντησιν αὐτῆς· καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτήν, Καλῶς ἔχεις; καλῶς ἔχει ὁ ἀνήρ σου; καλῶς ἔχει τὸ παιδίον; Ἡ δὲ εἶπε, Καλῶς.27Καὶ ὅτε ἦλθε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ὄρος, ἐπίασε τοὺς πόδας αὐτοῦ· ὁ δὲ Γιεζεὶ ἐπλησίασε διὰ νὰ ἀποσύρῃ αὐτήν. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως τοῦ Θεοῦ εἶπεν, Ἄφες αὐτήν· διότι ἡ ψυχή αὐτῆς εἶναι κατάπικρος ἐν αὐτῇ· καὶ ὁ Κύριος ἔκρυψεν αὐτὸ ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ δὲν μοὶ ἐφανέρωσε.
28Καὶ ἐκείνη εἶπε, Μήπως ἐζήτησα υἱὸν παρὰ τοῦ κυρίου μου; δὲν εἶπα, Μή μὲ ἀπατᾷς;29Τότε εἶπε πρὸς τὸν Γιεζεί, Ζώσθητι τὴν ὀσφὺν σου καὶ λάβε τὴν βακτηρίαν μου εἰς τὴν χεῖρά σου καὶ ὕπαγε· ἐὰν ἀπαντήσῃς ἄνθρωπον, μή χαιρετήσῃς αὐτόν· καὶ ἐὰν τις σὲ χαιρετήσῃ, μή ἀποκριθῇς εἰς αὐτόν· καὶ ἐπίθες τὴν βακτηρίαν μου ἐπὶ τὸ πρόσωπον τοῦ παιδίου.30Καὶ ἡ μήτηρ τοῦ παιδίου εἶπε, Ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, δὲν θέλω σὲ ἀφήσει. Καὶ ἐσηκώθη καὶ ἠκολούθησεν αὐτήν.
31Ὁ δὲ Γιεζεὶ ἐπέρασεν ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἐπέθεσε τὴν βακτηρίαν ἐπὶ τὸ πρόσωπον τοῦ παιδίου· πλήν οὐδεμία φωνή καὶ οὐδεμία ἀκρόασις. Ὅθεν ἐπέστρεψεν εἰς συνάντησιν αὐτοῦ καὶ ἀπήγγειλε πρὸς αὐτόν, λέγων, Δὲν ἐξύπνησε τὸ παιδίον.32Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν ὁ Ἐλισσαιὲ εἰς τὴν οἰκίαν, ἰδοὺ, τὸ παιδίον νεκρόν, πλαγιασμένον ἐπὶ τῆς κλίνης αὐτοῦ.33Εἰσῆλθε λοιπὸν καὶ ἔκλεισε τὴν θύραν ὄπισθεν τῶν δύο αὐτῶν καὶ προσηυχήθη εἰς τὸν Κύριον.34Καὶ ἀνέβη καὶ ἐπλαγίασεν ἐπὶ τὸ παιδίον, καὶ ἐπέθεσε τὸ στόμα αὑτοῦ ἐπὶ τὸ στόμα ἐκείνου, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκείνου, καὶ τὰς χεῖρας αὑτοῦ ἐπὶ τὰς χεῖρας ἐκείνου· καὶ ἐξηπλώθη ἐπ᾿ αὐτό· καὶ ἐθερμάνθη ἡ σὰρξ τοῦ παιδίου.35Ἔπειτα ἐσύρθη, καὶ περιεπάτει ἐν τῷ οἰκήματι πότε ἐδὼ καὶ πότε ἐκεῖ· καὶ ἀνέβη πάλιν καὶ ἐξηπλώθη ἐπ᾿ αὐτό· καὶ τὸ παιδίον ἐπταρνίσθη ἕως ἑπτάκις καὶ ἤνοιξε τὸ παιδίον τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ.
36Τότε ἐφώνησε τὸν Γιεζεὶ καὶ εἶπε, Κάλεσον ταύτην τὴν Σουναμίτιν. Καὶ ἐκάλεσεν αὐτήν· καὶ ὅτε εἰσῆλθε πρὸς αὐτόν, εἶπε, Λάβε τὸν υἱὸν σου.37Καὶ ἐκείνη εἰσῆλθε καὶ ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν ἕως ἐδάφους, καὶ ἐσήκωσε τὸν υἱὸν αὑτῆς καὶ ἐξῆλθεν.
Μηνύματα μέσα από τον Λόγο του Θεού
Πράξεις των Αποστόλων Κεφάλαιο ιγ’ [13] // Εδάφια 1-13 1Ἦσαν δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ ἐν τῇ ὑπαρχούσῃ ἐκκλησίᾳ προφῆταί τινες καὶ διδάσκαλοι, ὁ Βαρνάβας καὶ Συμεὼν ὁ καλούμενος Νίγερ, καὶ Λούκιος ὁ Κυρηναῖος, καὶ Μαναήν ὁ συνανατραφεὶς μετὰ τοῦ Ἡρώδου τοῦ τετράρχου, καὶ ὁ Σαῦλος.2Καὶ ἐνῷ ὑπηρέτουν εἰς τὸν Κύριον καὶ ἐνήστευον, εἶπε τὸ Πνεῦμα τὸ […]
Κατά Ιωάννην Κεφάλαιο ιβ’ [12] // Εδάφια 35-50 35Εἶπε λοιπὸν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἔτι ὀλίγον καιρὸν τὸ φῶς εἶναι μεθ᾿ ὑμῶν· περιπατεῖτε ἐνόσῳ ἔχετε τὸ φῶς, διὰ νὰ μή σᾶς καταφθάσῃ τὸ σκότος· καὶ ὅστις περιπατεῖ ἐν τῷ σκότει δὲν ἐξεύρει ποῦ ὑπάγει. 36Ἐνόσῳ ἔχετε τὸ φῶς, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς, διὰ νὰ γείνητε […]
Γένεσις Κεφάλαιο α’ [1] // Εδάφια 26-31 26Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ἄς κάμωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμῶν, καθ᾿ ὁμοίωσιν ἡμῶν· καὶ ἄς ἐξουσιάζῃ ἐπὶ τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ ἐπὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐπὶ τῶν κτηνῶν καὶ ἐπὶ πάσης τῆς γῆς καὶ ἐπὶ παντὸς ἑρπετοῦ, ἕρποντος ἐπὶ τῆς γῆς.27Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν […]