Α’ Χρονικών
Κεφάλαιο κθ’ [29] // Εδάφια 9-19
Ἐχάρη δὲ ὁ λαός, διότι ἐπροθυμήθησαν, ἐπειδή μὲ πλήρη καρδίαν προσέφεραν αὐτοπροαιρέτως εἰς τὸν Κύριον· καὶ ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἔτι ἐχάρη χαρὰν μεγάλην.
10Καὶ εὐλόγησεν ὁ Δαβὶδ τὸν Κύριον ἐνώπιον πάσης τῆς συνάξεως· καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, Εὐλογητὸς σὺ, Κύριε ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὁ πατήρ ἡμῶν, ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.11Σοῦ, Κύριε, εἶναι ἡ μεγαλωσύνη καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ τιμή καὶ ἡ νίκη καὶ ἡ δόξα· διότι σοῦ εἶναι πάντα τὰ ἐν οὐρανῷ καὶ τὰ ἐπὶ γῆς· σοῦ ἡ βασιλεία, Κύριε, καὶ σὺ εἶσαι ὁ ὑψούμενος ὡς κεφαλή ὑπεράνω πάντων·12καὶ ὁ πλοῦτος καὶ ἡ δόξα παρὰ σοῦ ἔρχονται, καὶ σὺ δεσπόζεις τῶν ἁπάντων· καὶ εἰς τὴν χεῖρά σου εἶναι ἡ ἰσχὺς καὶ ἡ δύναμις· καὶ εἰς τὴν χεῖρά σου τὸ νὰ μεγαλύνῃς καὶ νὰ ἰσχυροποιῇς τὰ πάντα.13Τώρα λοιπόν, Θεὲ ἡμῶν, ἡμεῖς εὐχαριστοῦμέν σε καὶ ὑμνοῦμεν τὸ ἔνδοξον ὄνομά σου.
14Ἀλλὰ τίς εἶμαι ἐγώ, καὶ τίς ὁ λαὸς μου, ὥστε νὰ δυνηθῶμεν νὰ προσφέρωμεν προθύμως εἰς σὲ κατὰ ταῦτα; διότι τὰ πάντα ἔρχονται ἐκ σοῦ καὶ ἐκ τῶν σῶν δίδομεν εἰς σέ.15Διότι εἴμεθα ξένοι ἐνώπιόν σου καὶ πάροικοι, καθὼς πάντες οἱ πατέρες ἡμῶν· αἱ ἡμέραι ἡμῶν ἐπὶ τῆς γῆς εἶναι ὡς σκιά, καὶ μονιμότης δὲν ὑπάρχει.16Κύριε Θεὲ ἡμῶν, ἅπαν τοῦτο τὸ πλῆθος, τὸ ὁποῖον ἡτοιμάσαμεν διὰ νὰ οἰκοδομήσωμεν οἶκον εἰς σὲ διὰ τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον, ἐκ τῆς χειρὸς σου ἔρχεται, καὶ σοῦ εἶναι τὰ πάντα.17Καὶ γνωρίζω, Θεὲ μου, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ δοκιμάζων τὴν καρδίαν καὶ ἀρέσκεσαι εἰς τὴν εὐθύτητα. Ἐγὼ ἐν εὐθύτητι τῆς καρδίας μου προσέφερα πάντα ταῦτα· καὶ τώρα εἶδον μετ᾿ εὐφροσύνης τὸν λαὸν σου, τὸν ἐνταῦθα παρόντα, ὅτι αὐτοπροαιρέτως προσφέρει εἰς σέ.
18Κύριε Θεὲ τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰσραήλ, τῶν πατέρων ἡμῶν, φύλαττε τοῦτο διὰ παντὸς εἰς τοὺς διαλογισμοὺς τῆς καρδίας τοῦ λαοῦ σου, καὶ κατεύθυνε τὴν καρδίαν αὐτῶν πρὸς σέ·19καὶ δὸς εἰς τὸν Σολομῶντα τὸν υἱὸν μου καρδίαν τελείαν, διὰ νὰ φυλάττῃ τὰς ἐντολὰς σου, τὰ μαρτύριά σου καὶ τὰ προστάγματά σου, καὶ νὰ ἐκτελῇ τὰ πάντα καὶ νὰ κατασκευάσῃ τὴν οἰκοδομήν, τὴν ὁποίαν προητοίμασα.
Μηνύματα μέσα από τον Λόγο του Θεού
Γένεσις Κεφάλαιο γ’ [3] // Εδάφια 1-13 1Ὁ δὲ ὄφις ἦτο τὸ φρονιμώτερον πάντων τῶν ζώων τοῦ ἀγροῦ, τὰ ὁποῖα ἔκαμε Κύριος ὁ Θεός· καὶ εἶπεν ὁ ὄφις πρὸς τὴν γυναῖκα, Τῷ ὄντι εἶπεν ὁ Θεός, Μή φάγητε ἀπὸ παντὸς δένδρου τοῦ παραδείσου;2Καὶ εἶπεν ἡ γυνή πρὸς τὸν ὄφιν, Ἀπὸ τοῦ καρποῦ τῶν δένδρων τοῦ […]
Κατά Λουκάν Κεφάλαιο ιδ’ [14] // Εδάφια 1-24 1Καὶ ὅτε ἦλθεν αὐτὸς εἰς τὸν οἶκον τινὸς τῶν ἀρχόντων τῶν Φαρισαίων τὸ σάββατον διὰ νὰ φάγῃ ἄρτον, ἐκεῖνοι παρετήρουν αὐτόν.2Καὶ ἰδού, ἄνθρωπός τις ὑδρωπικὸς ἦτο ἔμπροσθεν αὐτοῦ.3Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς τοὺς νομικοὺς καὶ Φαρισαίους, λέγων· Εἶναι τάχα συγκεχωρημένον νὰ θεραπεύῃ τις ἐν τῷ σαββάτω;4Οἱ […]
Κατά Λουκάν Κεφάλαιο ι’ [10] // Εδάφια 25-42 25Καὶ ἰδού, νομικὸς τις ἐσηκώθη πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αἰώνιον;26Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐν τῷ νόμῳ τί εἶναι γεγραμμένον; πῶς ἀναγινώσκεις;27Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· Θέλεις ἀγαπᾷ Κύριον τὸν Θεὸν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς […]