Κατά Ιωάννην
Κεφάλαιο ι’ [11] // Εδάφια 1-21
1Ἀληθῶς, ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅστις δὲν εἰσέρχεται διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλήν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνει ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος εἶναι κλέπτης καὶ ληστής·2ὅστις ὅμως εἰσέρχεται διὰ τῆς θύρας, εἶναι ποιμήν τῶν προβάτων.3Εἰς τοῦτον ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει, καὶ τὰ πρόβατα τὴν φωνήν αὐτοῦ ἀκούουσι, καὶ τὰ ἑαυτοῦ πρόβατα κράζει κατ᾿ ὄνομα καὶ ἐξάγει αὐτά.4Καὶ ὅταν ἐκβάλῃ τὰ ἑαυτοῦ πρόβατα, ὑπάγει ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ τὰ πρόβατα ἀκολουθοῦσιν αὐτόν, διότι γνωρίζουσι τὴν φωνήν αὐτοῦ. 5Ξένον ὅμως δὲν θέλουσιν ἀκολουθήσει, ἀλλὰ θέλουσι φύγει ἀπ᾿ αὐτοῦ, διότι δὲν γνωρίζουσι τὴν φωνήν τῶν ξένων.6Ταύτην τὴν παραβολήν εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· ἐκεῖνοι ὅμως δὲν ἐνόησαν τί ἦσαν ταῦτα, τὰ ὁποῖα ἐλάλει πρὸς αὐτούς.
7Εἶπε λοιπὸν πάλιν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἀληθῶς, ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἡ θύρα τῶν προβάτων.8Πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ κλέπται εἶναι καὶ λησταί· ἀλλὰ δὲν ἤκουσαν αὐτοὺς τὰ πρόβατα.9Ἐγὼ εἶμαι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐὰν τις εἰσέλθῃ, θέλει σωθῆ καὶ θέλει εἰσέλθει καὶ ἐξέλθει καὶ θέλει εὑρεῖ βοσκήν.10Ὁ κλέπτης δὲν ἔρχεται, εἰμή διὰ νὰ κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον διὰ νὰ ἔχωσι ζωήν καὶ νὰ ἔχωσιν αὐτήν ἐν ἀφθονίᾳ.
11Ἐγὼ εἶμαι ὁ ποιμήν ὁ καλός. Ὁ ποιμήν ὁ καλὸς τὴν ψυχήν αὑτοῦ βάλλει ὑπὲρ τῶν προβάτων·12ὁ δὲ μισθωτὸς καὶ μή ὤν ποιμήν, τοῦ ὁποίου δὲν εἶναι τὰ πρόβατα ἰδικὰ του, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίνει τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα.13Ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, διότι εἶναι μισθωτὸς καὶ δὲν μέλει αὐτὸν περὶ τῶν προβάτων.14Ἐγὼ εἶμαι ὁ ποιμήν ὁ καλός, καὶ γνωρίζω τὰ ἐμὰ καὶ γνωρίζομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν,15καθὼς μὲ γνωρίζει ὁ Πατήρ καὶ ἐγὼ γνωρίζω τὸν Πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου βάλλω ὑπὲρ τῶν προβάτων.16Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· καὶ ἐκεῖνα πρέπει νὰ συνάξω, καὶ θέλουσιν ἀκούσει τὴν φωνήν μου, καὶ θέλει γείνει μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.17Διὰ τοῦτο ὁ Πατήρ μὲ ἀγαπᾷ, διότι ἐγὼ βάλλω τὴν ψυχήν μου, διὰ νὰ λάβω αὐτήν πάλιν.18Οὐδεὶς ἀφαιρεῖ αὐτήν ἀπ᾿ ἐμοῦ, ἀλλ᾿ ἐγὼ βάλλω αὐτήν ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ· ἐξουσίαν ἔχω νὰ βάλω αὐτήν, καὶ ἐξουσίαν ἔχω πάλιν νὰ λάβω αὐτήν· ταύτην τὴν ἐντολήν ἔλαβον παρὰ τοῦ Πατρὸς μου.
19Σχίσμα λοιπὸν ἔγεινε πάλιν μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων διὰ τοὺς λόγους τούτους.20Καὶ ἔλεγον πολλοὶ ἐξ αὐτῶν· Δαιμόνιον ἔχει καὶ εἶναι μαινόμενος· τί ἀκούετε αὐτόν;21Ἄλλοι ἔλεγον· Οὗτοι οἱ λόγοι δὲν εἶναι δαιμονιζομένου· μήπως δύναται δαιμόνιον νὰ ἀνοίγῃ ὀφθαλμοὺς τυφλῶν;
Μηνύματα μέσα από τον Λόγο του Θεού
Χρονικών Β Κεφάλαιο κ’ [20] // Εδάφια 1-26 1Καὶ μετὰ ταῦτα ἦλθον κατὰ τοῦ Ἰωσαφὰτ οἱ υἱοὶ Μωὰβ καὶ οἱ υἱοὶ Ἀμμὼν καὶ μετ᾿ αὐτῶν ἄλλοι ἐκτὸς τῶν Ἀμμωνιτῶν, διὰ νὰ πολεμήσωσι.2Καὶ ἦλθον καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ, λέγοντες, Μέγα πλῆθος ἔρχεται ἐναντίον σου ἐκ τοῦ πέραν τῆς θαλάσσης, ἐκ τῆς Συρίας· καὶ ἰδού, […]
Νεεμίας Κεφάλαιο δ’ [4] // Εδάφια 1-23 1Ὅτε δὲ ἤκουσεν ὁ Σαναβαλλὰτ ὅτι ἡμεῖς οἰκοδομοῦμεν τὸ τεῖχος, ὠργίσθη καὶ ἠγανάκτησε πολὺ καὶ περιεγέλασε τοὺς Ἰουδαίους.2Καὶ ἐλάλησεν ἐνώπιον τῶν ἀδελφῶν αὑτοῦ καὶ τοῦ στρατεύματος τῆς Σαμαρείας καὶ εἶπε, Τί κάμνουσιν οἱ ἄθλιοι οὗτοι Ἰουδαῖοι; θέλουσιν ἀφήσει αὐτούς; θέλουσι θυσιάσει; θέλουσι τελειώσει ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ; θέλουσιν ἀναζωοποιήσει […]
Προς Εφεσίους Κεφάλαιο γ’ [3] // Εδάφια 14-21 14Διὰ τοῦτο κάμπτω τὰ γόνατά μου πρὸς τὸν Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,15ἐκ τοῦ ὁποίου πᾶσα πατριὰ ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ γῆς ὀνομάζεται,16διὰ νὰ δώσῃ εἰς ἐσᾶς κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὑτοῦ, νὰ κραταιωθῆτε ἐν δυνάμει διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ εἰς τὸν ἐσωτερικὸν ἄνθρωπον,17διὰ νὰ […]