Επιστολή Ιακώβου
Κεφάλαιο α’ [1] // Εδάφια 9-18
1Ἰάκωβος, δοῦλος τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρὸς τὰς δώδεκα φυλὰς τὰς διεσπαρμένας, χαίρειν.
2Πᾶσαν χαρὰν νομίσατε, ἀδελφοὶ μου, ὅταν περιπέσητε εἰς διαφόρους πειρασμούς,3γνωρίζοντες ὅτι ἡ δοκιμασία τῆς πίστεώς σας ἐργάζεται ὑπομονήν.4Ἡ δὲ ὑπομονή ἄς ἔχῃ ἔργον τέλειον, διὰ νὰ ἦσθε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, μή ὄντες εἰς μηδὲν ἐλλιπεῖς.5Ἐὰν δὲ τις ἀπὸ σᾶς ἦναι ἐλλιπής σοφίας, ἄς ζητῇ παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ δίδοντος εἰς πάντας πλουσίως καὶ μή ὀνειδίζοντος, καὶ θέλει δοθῆ εἰς αὐτόν. 6Ἄς ζητῇ ὅμως μετὰ πίστεως, χωρὶς νὰ διστάζῃ παντελῶς· διότι ὁ διστάζων ὁμοιάζει μὲ κῦμα θαλάσσης κινούμενον ὑπὸ ἀνέμων καὶ συνταραττόμενον.7Διότι ἄς μή νομίζῃ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὅτι θέλει λάβει τι παρὰ τοῦ Κυρίου.8Ἄνθρωπος δίγνωμος εἶναι ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὑτοῦ.
9Ἄς καυχᾶται δὲ ὁ ἀδελφὸς ὁ ταπεινὸς εἰς τὸ ὕψος αὑτοῦ,10ὁ δὲ πλούσιος εἰς τὴν ταπείνωσιν αὑτοῦ, ἐπειδή ὡς ἄνθος χόρτου θέλει παρέλθει.11Διότι ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος μὲ τὸν καύσωνα καὶ ἐξήρανε τὸν χόρτον, καὶ τὸ ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσε, καὶ τὸ κάλλος τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἠφανίσθη· οὕτω καὶ ὁ πλούσιος θέλει μαρανθῆ ἐν ταῖς ὁδοῖς αὑτοῦ.
12Μακάριος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις ὑπομένει πειρασμόν· διότι ἀφοῦ δοκιμασθῇ, θέλει λάβει τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, τὸν ὁποῖον ὑπεσχέθη ὁ Κύριος εἰς τοὺς ἀγαπῶντας αὐτόν. 13Μηδεὶς πειραζόμενος ἄς λέγῃ ὅτι ἀπὸ τοῦ Θεοῦ πειράζομαι· διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἀπείραστος 14Πειράζεται δὲ ἕκαστος ὑπὸ τῆς ἰδίας αὑτοῦ ἐπιθυμίας, παρασυρόμενος καὶ δελεαζόμενος.15Ἔπειτα ἡ ἐπιθυμία ἀφοῦ συλλάβῃ, γεννᾷ τὴν ἁμαρτίαν, ἡ δὲ ἁμαρτία ἐκτελεσθεῖσα γεννᾷ τὸν θάνατον.
16Μή πλανᾶσθε, ἀδελφοὶ μου ἀγαπητοί.17Πᾶσα δόσις ἀγαθή καὶ πᾶν δώρημα τέλειον εἶναι ἄνωθεν καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων, εἰς τὸν ὁποῖον δὲν ὑπάρχει ἀλλοίωσις ἤ σκιὰ μεταβολῆς. 18Ἐξ ἰδίας αὑτοῦ θελήσεως ἐγέννησεν ἡμᾶς διὰ τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας, διὰ νὰ ἤμεθα ἡμεῖς ἀπαρχή τις τῶν κτισμάτων αὐτοῦ.
Μηνύματα μέσα από τον Λόγο του Θεού
Μιχαίας Κεφάλαιο ζ’ [7] // Εδάφια 1-20 1Οὐαὶ εἰς ἐμέ, διότι εἶμαι ὡς ἐπικαρπολογία θέρους, ὡς ἐπιφυλλὶς τρυγητοῦ· δὲν ὑπάρχει βότρυς διὰ νὰ φάγῃ τις· ἡ ψυχή μου ἐπεθύμησε τὰς ἀπαρχὰς τῶν καρπῶν.2Ὁ ὅσιος ἀπωλέσθη ἐκ τῆς γῆς καὶ ὁ εὐθὺς δὲν ὑπάρχει μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων· πάντες ἐνεδρεύουσι διὰ αἷμα· κυνηγοῦσιν ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ.3Εἰς […]
Προς Γαλάτας Κεφάλαιο β’ [2] // Εδάφια 1-21 1Ἔπειτα μετὰ δεκατέσσαρα ἔτη πάλιν ἀνέβην εἰς Ἱεροσόλυμα μετὰ τοῦ Βαρνάβα, συμπαραλαβὼν καὶ τὸν Τίτον·2ἀνέβην δὲ κατὰ ἀποκάλυψιν· καὶ παρέστησα πρὸς αὐτοὺς τὸ εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον κηρύττω μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, κατ᾿ ἰδίαν δὲ πρὸς τοὺς ἐπισημοτέρους, μήπως τρέχω ἤ ἔτρεξα εἰς μάτην.3Ἀλλ᾿ οὐδὲ ὁ Τίτος ὁ μετ᾿ […]
Αποκάλυψη Κεφάλαιο γ’ [3] // Εδάφια 14-22 14Καὶ πρὸς τὸν ἄγγελον τῆς ἐκκλησίας τῶν Λαοδικέων γράψον· Ταῦτα λέγει ὁ Ἀμήν, ὁ μάρτυς ὁ πιστὸς καὶ ἀληθινός, ἡ ἀρχή τῆς κτίσεως τοῦ Θεοῦ.15Ἐξεύρω τὰ ἔργα σου, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶσαι οὔτε ζεστός· εἴθε νὰ ἦσο ψυχρὸς ἤ ζεστός·16οὕτως, ἐπειδή εἶσαι χλιαρὸς καὶ οὔτε ψυχρὸς οὔτε ζεστός, […]