A’ Κορινθίους
Κεφάλαιο ιβ’ [12] // Εδάφια 12-31
2Διότι καθὼς τὸ σῶμα εἶναι ἕν καὶ ἔχει μέλη πολλά, πάντα δὲ τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλὰ ὄντα, εἶναι ἕν σῶμα, οὕτω καὶ ὁ Χριστός13διότι ἡμεῖς πάντες διὰ τοῦ ἑνὸς Πνεύματος ἐβαπτίσθημεν εἰς ἕν σῶμα, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καὶ πάντες εἰς ἕν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν.
14Διότι τὸ σῶμα δὲν εἶναι ἕν μέλος, ἀλλὰ πολλά.15Ἐὰν εἴπῃ ὁ ποῦς, Ἐπειδή δὲν εἶμαι χείρ, δὲν εἶμαι ἐκ τοῦ σώματος, διὰ τοῦτο τάχα δὲν εἶναι ἐκ τοῦ σώματος;16Καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ τίον, Ἐπειδή δὲν εἶμαι ὀφθαλμός, δὲν εἶμαι ἐκ τοῦ σώματος, διὰ τοῦτο δὲν εἶναι τάχα ἐκ τοῦ σώματος;17Ἐὰν ὅλον τὸ σῶμα ἦναι ὀφθαλμός, ποῦ ἡ ἀκοή; Ἐὰν ὅλον ἀκοή, ποῦ ἡ ὄσφρησις;18Ἀλλὰ τώρα ὁ Θεὸς ἔθεσε τὰ μέλη ἕν ἕκαστον αὐτῶν εἰς τὸ σῶμα καθὼς ἠθέλησεν.19Ἐὰν ὅμως πάντα ἦσαν ἕν μέλος, ποῦ τὸ σῶμα;20Ἀλλὰ τώρα εἶναι μὲν πολλὰ μέλη, ἕν ὅμως σῶμα.21Καὶ δὲν δύναται ὁ ὀφθαλμὸς νὰ εἴπῃ πρὸς τὴν χεῖρα Δὲν ἔχω χρείαν σου ἤ πάλιν ἡ κεφαλή πρὸς τοὺς πόδας Δὲν ἔχω χρείαν ὑμῶν.22Ἀλλὰ πολὺ περισσότερον τὰ μέλη τοῦ σώματος, τὰ ὁποῖα φαίνονται ὅτι εἶναι ἀσθενέστερα, ταῦτα εἶναι ἀναγκαῖα,23καὶ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα νομίζομεν ὅτι εἶναι τὰ ἀτιμότερα τοῦ σώματος, εἰς ταῦτα ἀποδίδομεν τιμήν περισσοτέραν, καὶ τὰ ἄσχημα ἡμῶν ἔχουσι περισσοτέραν εὐσχημοσύνην24τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν δὲν ἔχουσι χρείαν. Ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς συνεκέρασε τὸ σῶμα, δώσας περισσοτέραν τιμήν εἰς τὸ εὐτελέστερον,25διὰ νὰ μή ἦναι σχίσμα ἐν τῷ σώματι, ἀλλὰ νὰ φροντίζωσι τὰ μέλη τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων.26Καὶ εἴτε πάσχει ἕν μέλος, πάντα τὰ μέλη συμπάσχουσιν εἴτε τιμᾶται ἕν μέλος, πάντα τὰ μέλη συγχαίρουσι.
27Καὶ σεῖς εἶσθε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη κατὰ μέρος.28Καὶ ἄλλους μὲν ἔθεσεν ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα θαύματα, ἔπειτα χαρίσματα ἰαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, εἴδη γλωσσῶν.29Μή πάντες εἶναι ἀπόστολοι; μή πάντες προφῆται; μή πάντες διδάσκαλοι; μή πάντες ἐνεργοῦσι θαύματα;30μή πάντες ἔχουσι χαρίσματα ἰαμάτων; μή πάντες λαλοῦσι γλώσσας; μή πάντες διερμηνεύουσι;
31Ζητεῖτε δὲ μετὰ ζήλου τὰ καλήτερα χαρίσματα. Καὶ ἔτι πολὺ ὑπερέχουσαν ὁδὸν σᾶς δεικνύω.
Μηνύματα μέσα από τον Λόγο του Θεού
Γένεσις Κεφάλαιο γ’ [3] // Εδάφια 1-13 1Ὁ δὲ ὄφις ἦτο τὸ φρονιμώτερον πάντων τῶν ζώων τοῦ ἀγροῦ, τὰ ὁποῖα ἔκαμε Κύριος ὁ Θεός· καὶ εἶπεν ὁ ὄφις πρὸς τὴν γυναῖκα, Τῷ ὄντι εἶπεν ὁ Θεός, Μή φάγητε ἀπὸ παντὸς δένδρου τοῦ παραδείσου;2Καὶ εἶπεν ἡ γυνή πρὸς τὸν ὄφιν, Ἀπὸ τοῦ καρποῦ τῶν δένδρων τοῦ […]
Κατά Λουκάν Κεφάλαιο ιδ’ [14] // Εδάφια 1-24 1Καὶ ὅτε ἦλθεν αὐτὸς εἰς τὸν οἶκον τινὸς τῶν ἀρχόντων τῶν Φαρισαίων τὸ σάββατον διὰ νὰ φάγῃ ἄρτον, ἐκεῖνοι παρετήρουν αὐτόν.2Καὶ ἰδού, ἄνθρωπός τις ὑδρωπικὸς ἦτο ἔμπροσθεν αὐτοῦ.3Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς τοὺς νομικοὺς καὶ Φαρισαίους, λέγων· Εἶναι τάχα συγκεχωρημένον νὰ θεραπεύῃ τις ἐν τῷ σαββάτω;4Οἱ […]
Κατά Λουκάν Κεφάλαιο ι’ [10] // Εδάφια 25-42 25Καὶ ἰδού, νομικὸς τις ἐσηκώθη πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αἰώνιον;26Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐν τῷ νόμῳ τί εἶναι γεγραμμένον; πῶς ἀναγινώσκεις;27Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· Θέλεις ἀγαπᾷ Κύριον τὸν Θεὸν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς […]